Spekkoek
Spekkoek bestaat uit laagjes in twee kleuren, om en om. In het oorspronkelijke recept wordt de donkere kleur verkregen door het gebruik van bruine suiker, terwijl er in de lichte lagen geraffineerde (witte) suiker zit. Later zijn andere varianten verzonnen, waarin soms gebruik wordt gemaakt van cacao of de lichte lagen vrolijk gekleurd worden, bijvoorbeeld met groene pandan. Ook de hoeveelheden ei uit het originele recept worden niet meer door alle moderne spekkoekbakkers toegepast.
De bereiding van spekkoek is erg bewerkelijk en niet eenvoudig, aangezien het gerecht met grote nauwkeurigheid, laag voor laag, dient te worden gebakken; de lekkernij wordt daarom van oudsher alleen bij speciale gelegenheden geserveerd. Tegenwoordig is spekkoek in Nederland, België en Suriname echter ook in Indische toko’s, supermarkten en restaurants te verkrijgen.
Naamsverwarring
De Indische spekkoek wordt soms verward met het oorspronkelijk Indonesische gerecht kue lapis, omdat die naam letterlijk “cake in laagjes” betekent. De kue lapis die in Nederland bekend is, is echter opgebouwd uit pudding- of geleiachtige lagen van allerlei kleuren (meestal twee per koek); de lagen zijn vaak ook veel dikker dan bij spekkoek.
In het huidige Indonesisch wordt spekkoek echter met verschillende namen aangeduid. Zo gebruikt men spekuk, duidelijk uit het Nederlands afgeleid, maar juist ook de benaming kue lapis wordt in Indonesië gebruikt voor wat wij spekkoek noemen. Daarnaast komt ook de benaming lapis legit regelmatig voor.
De naam “spekkoek” is overigens ontstaan doordat de oorspronkelijk vorm door de dunne, om-en-om gekleurde laagjes aan doorregen spek deed denken. Spekkoek is erg machtig en wordt over het algemeen in dunne plakjes gesneden..